Aktywatory gnojowicy dostępne na polskim rynku występują w dwóch formach: płynnej lub w proszku. W skład aktywatorów wchodzą bakterie. Najczęściej są to szczepy bakterii kwasu mlekowego, troficzne, a także drożdże.
Zadaniem tych mikroorganizmów jest prowadzenie procesu w kierunku fermentacji oraz zdolności do rozkładu masy organicznej, wiązania amoniaku i przekształcenia go do formy mineralnej.
Jednym z głównych zadań aktywatora jest upłynnienie gnojowicy – rozłożenie stałych części w odchodach z produkcji bydła oraz trzody chlewnej.
Najważniejszym celem jest pozbycie się kożucha powstającego w procesie magazynowania gnojowicy. Aby powstały kożuch nie utrudniał opróżniania gnojowicy oraz użycia sporej energii do mieszania w lagunach należy zastosować dobry aktywator.
Użycie wybranego aktywatora zapobiega powstawianiu kożucha – tworzy się wtedy jednolita płynna struktura ułatwiająca aplikację na polu. Wiązane są lotne związki amoniaku (NH3) i siarkowodoru (H2S) oraz te odpowiedzialne za fetor.
Zastosowanie aktywatorów w budynkach gospodarczych zdecydowanie polepsza jakość powietrza, a tym samym bardzo dobrze wpływa na dobrostan zwierząt.
Bardzo dużą zaletą środka jest zmniejszenie fetoru w budynkach oraz w trakcie aplikacji gnojowicy na pole. Ma to również znaczenie środowiskowe, a także obniża poziom uciążliwości dla sąsiadów. Udowodniono także wpływ aktywatorów na mniejszą emisję amoniaku i metanu, co wiążę się z ograniczeniem emisji gazów cieplarnianych do atmosfery.
Kolejnym ważnym elementem jest wiązanie azotu dzięki mikroorganizmom zawartym w produktach. Wbudowują one w swój organizm azot, a co za tym idzie, odwracają proces nitryfikacji.
Aplikując taką gnojowicę na polu, zmniejszamy straty, a jednocześnie dostarczamy więcej przyswajalnego azotu. Dzięki takiemu zabiegowi możemy obniżyć dawki nawozów azotowych, co ma ogromny wpływ na ochronę wód gruntowych.
